Wwz leidt niet tot minder ontslaggevallen

De VCP ziet in het SEO-onderzoek ‘De kosten van ontslag met wederzijds goedvinden voor werkgevers’ de bevestiging dat de Wwz niet leidt tot enorme extra ontslagkosten of minder ontslaggevallen. Uit enquêtes onder werkgevers blijkt, dat de grote meerderheid niet langer wacht met ontslag dan onder de oude ontslagregels. Opvallend is dat sinds 2011-2012 de kosten voor de ontslagvergoedingen zijn gedaald en de totale ontslagkosten minimaal (2 procent) zijn gestegen.

Dit onderzoek, in opdracht van het Ministerie van Economische Zaken, laat zien wat de kosten waren voor werkgevers bij ontslag met wederzijds goedvinden gedurende de periode 2015-2016. Dit zijn ontslagen waarbij partijen in onderling overleg uit elkaar gaan en er dus sprake is van een vaststellingsovereenkomst. Deze vorm van ontslag, is net als in de periode 2011-2012, de meest gebruikte ontslagroute. Wel is het aandeel van dit type ontslagen toegenomen, van 61 naar ruim 70 procent. De VCP ziet dit als een goed teken, want hierdoor wordt er vaker in goed overleg afscheid van elkaar genomen en kost dit ook minder inzet van rechterlijke macht of UWV.

De kosten voor ontslag zijn minimaal gestegen. Dit geldt met name bij de tijdbestedingskosten en improductiviteitskosten. Dit zijn de kosten voor het voeren van gesprekken tussen werkgever en werknemer en de kosten voor wanneer een werknemer is vrijgesteld van werk voor bijv. het zoeken van werk. Het vrijstellen van werk gaat vaak ten koste van de hoogte van de vergoeding en kan volgens de onderzoekers een smeermiddel zijn tussen werkgever en werknemer De hogere kosten bij improductiviteit en tijdbesteding passen, wat de VCP betreft, bij de begeleiding van een werknemer naar bijvoorbeeld ander werk. Iets wat van een goed werkgever verwacht mag worden. De kosten voor vergoedingen zijn, sinds de invoering van de transitievergoeding, flink gedaald. De verstrekte vergoedingen zijn vaak gelijk aan de transitievergoeding en betekent dus vaak een verlaging in vergelijking met de oude kantonrechtersvergoeding.

De overgrote meerderheid van werkgevers wacht niet langer met ontslag dan onder de oude ontslagregels. Het totale aantal ontslagen lijkt zelfs sinds de invoering van de Wwz in de loop van 2015 licht gestegen te zijn. De onderzoekers concluderen daarom dan ook dat de bevindingen de stelling ondersteunen dat de invoering van de Wwz niet heeft geleid tot een beperking van het aantal ontslaggevallen ten opzichte van de oude ontslagregels. De perceptie van werkgevers dat door de Wwz afscheid nemen van een werknemer moeilijker zou zijn geworden, lijkt dus niet terecht.