Over de VCP
Aan superlatieven geen gebrek in 2020: ongekend en bizar. Dat merkte het VCP-bureau zelf ook. Nog voor we goed en wel aan het nieuwe normaal gewend waren, zat iedereen thuis.
“Het reguliere overleg viel van de ene op de andere dag stil”, zegt voorzitter Nic van Holstein. “En wat er werd besproken ging alleen maar over corona. In het begin kwamen we als sociale partners nog wel op het ministerie, later werd ook dat digitaal.”
Online vergaderen kan inhoudelijk prima, maar je mist ook wat, zegt Nic. “Je spreekt elkaar niet meer in het voorbijgaan en dat is in de contacten die je hebt, ook binnen VCP, heel anders. In die zin gaat er veel verloren. Anderzijds is het opeens heel informeel, je zit niet meer in pak maar met je kind op schoot.”
Voor Klaartje de Boer, beleidsmedewerker pensioenen, was het ook omschakelen. “Ik hecht erg veel waarde aan het persoonlijke contact met mensen en wanneer we onderhandelen is het toch ook erg fijn om rond te kunnen kijken en non-verbale communicatie-uitingen te kunnen zien, zodat je daar op kan anticiperen. Daarnaast mis ik het persoonlijke contact met mijn collega’s, je kunt niet even bij elkaar binnenlopen.”
Tekst gaat verder onder infografiek
De coronacrisis bracht bergen werk met zich mee, zoals bij de totstandkoming van de vele steunpakketten voor werknemers en werkgevers, met inbreng van alle maatschappelijke organisaties zoals de VCP. “Het was bizar om te zien hoe verschillend de crisis uitpakte in diverse sectoren: denk aan de luchtvaart die zo goed als stilviel en aan de andere kant bijvoorbeeld de zorgprofessionals, die bijna omkwamen het werk”, zegt beleidsmedewerker Sacha Heemskerk, belast met onder meer sociale zekerheid. “Inhoudelijk draaide zeker in het begin alles om corona. Op een later moment hebben we ook weer andere thema’s kunnen oppakken. Met een crisis zoals deze omvang is het logisch dat iedereen even alles uit zijn handen laat vallen om de aandacht te hebben daar waar het zo hard nodig is.”
Alles bij elkaar was 2020 een bijzonder jaar en het zal ons nog lang bij blijven, zegt Klaartje, die zelf betrokken was bij de onderhandelingen voor een nieuw pensioenstelsel. “Bij mij draaide het inhoudelijk vooral om de pensioenen, maar om je heen zie je intussen van alles gebeuren, zeker ook omdat heel veel werknemers werd gevraagd om op een andere manier te werken en te leven. De anderhalve metersamenleving: nu weten we niet beter, maar een jaar geleden was dit echt ondenkbaar.”
Tekst loopt door onder afbeeldingen
Ook privé had 2020 de nodige impact, zegt Klaartje, en gelukkig op een positieve manier. “Ik heb een dochter van inmiddels 13 en mijn partner werkt nu ook volledig thuis. Het heeft ons als gezin dichter bij elkaar gebracht en ik merk sowieso de grote bereidheid in mijn sociale omgeving om daar waar nodig elkaar een handje te helpen. Ik denk dat de onderlinge solidariteit is toegenomen door deze crisis.”