Onrust over kilometervergoeding

Culemborg, 26 januari 2012

Onrust over kilometervergoeding

“De MHP is ongelukkig met alle proefbalonnen die over de fiscale kilometervergoeding van € 0,19 worden opgelaten”, aldus MHP-bestuurder Eddy Haket.

De afgelopen dagen hebben verschillende discussies over de fiscale reisvergoedingen tot de nodige onrust geleid. Zo zijn ideeën van het Ministerie van Financiën naar buiten gekomen over een mogelijke verlaging van de fiscale kilometervergoeding van € 0,19 en heeft een werkgroep van vijftig ondernemers (de zogenaamde B50) een rapport uitgebracht om files te bestrijden, dat nadelig kan uitpakken voor werknemers, die verder van hun werk wonen.

Binnen het Ministerie van Financiën zou er een plan op tafel liggen om de fiscaal vrijgestelde kilometervergoedingen voor werknemers te verlagen van € 0,19 naar € 0,13. “Dit is hoe dan ook een onacceptabel voorstel”, aldus Haket. “Sterker nog, het is de vraag of de huidige fiscale kilometervergoeding van € 0,19 wel toereikend is. Zeker als dit in een historisch perspectief wordt geplaatst.” Uitgangspunt voor de MHP is dat kosten die werknemers moeten maken om een functie te kunnen uitoefenen, worden vergoed. Die vergoedingen horen per definitie niet fiscaal belast te worden, net zo min als kosten voor een ondernemer tot de winst gerekend worden. “Belasting betalen over onkostenvergoedingen is daarom principieel onjuist”, aldus Haket.

Een werknemer woont in Nederland gemiddeld 20 kilometer van het werk. Uitgaande van 214 werkdagen, legt een werknemer 8.560 kilometer voor woon-werkverkeer af. Een verlaging van € 0,19 naar € 0,13 cent van de kilometervergoeding zou dan ruim € 500 minder reisvergoeding betekenen. “Als dan ook nog rekening wordt gehouden met zakelijke kilometers voor dienstreizen, dan praten we al gauw over 2% koopkrachtdaling”, aldus Haket. Na de vele kritiek op dit plan heeft staatssecretaris Weekers gereageerd dat een verlaging van de kilometervergoeding wat hem betreft niet aan de orde is.

Op 23 januari jl. heeft de B50 een rapport gepresenteerd om het fileprobleem tegen te gaan, waarin wordt gepleit voor een andere vormgeving van de reisvergoedingen. De B50 stelt voor een zogenaamd mobiliteitsbudget in te voeren, waarbinnen de werknemer zelf kan kiezen op welke wijze hij of zij reist. Op zich kan de MHP zich achter de doelstelling scharen en is het idee van een vast bedrag per maand voor woon-werkverkeer, waarbinnen werknemers zelf keuzes ten aanzien van de vervoerswijze kunnen maken, niet verkeerd. Maar dan moet die vergoeding wel op de woon-werkafstand van de individuele werknemer worden gebaseerd. De B50 gaat echter verder en suggereert ook een gelijk bedrag voor elke werknemer binnen een arbeidsorganisatie. Dit geeft enorme verschuivingen tussen werknemers en zal negatief uitpakken voor werknemers, die verder van het werk vandaan wonen. Hiermee wordt het principe verlaten van een vergoeding ter bestrijding van de onkosten die een werknemer maakt, en wordt de suggestie gewekt dat een werknemer het voor het kiezen heeft.

Volgens de MHP hebben veel werknemers nauwelijks de keuze om dichter bij het werk te gaan wonen. Bij een tweeverdienersmaatschappij is het immers vrijwel onmogelijk dat beide partners dicht bij huis een baan vinden. Bovendien hebben gezinnen ook nog een sociaal leven naast het werk. Verder wijst de MHP erop dat in deze tijd de werkloosheid oploopt, zodat mensen minder geneigd zijn om een andere baan te zoeken, die dichter bij huis is. De optie van verhuizen is bij de huidige huizenmarkt, die op slot zit, verder ook geen optie.
 
“De MHP is er groot voorstander van om te zoeken naar oplossingen voor de fileproblematiek, maar deze discussie mag niet over de rug van werknemers worden gevoerd”, aldus Haket.